دانلود گزارشهای کارآموزی و پروژه دانشجویی

فهرست مطالب

مقدمه ۱

بخش اول: تاریخچه ۸

– چشم انداز تاریخی صدا و بیان ۸

– زبان در تاتر ۳۰

بخش دوم: تکلم ۵۱

– اندامهای گفتار ۵۲

– آوای کلام زبان فارسی ۶۲

– توصیف آوایی مصوت ها و صامت ها ۶۵

– تبیین تمایز صدا و گفتار ۷۱

– تولید صدا ۷۲

– تنفس(کلیات) ۷۷

– تمرین ها ۸۰

بخش سوم: عناصر آواهنگ(لحن) ۱۱۰

– کیفیت ۱۱۲

– قدرت ۱۱۶

– زمان ۱۲۱

– دانگ صدا ۱۲۴

– تمرین ها ۱۲۵

بخش چهارم:تشدید کننده¬ها

– حلق/ بینی / دهان ۱۳۵

– تنوع دانگ و شتاب ۱۳۷

– تنوع ارتفاع صدا ۱۳۸

– تمرین ها ۱۴۰

ضمیمه: زمانبندی ۱۴۷

– شتاب ۱۴۸

– ضرب ۱۵۲

– ضرباهنگ ۱۵۳

– منابع و مآخذ ۱۵۶

 بنام خدا

مقدمه

این رساله درباره جذابترین حرفه¬ها در دنیا است. نیز درباره این است که چگونه بتوانیم زیباترین، متقاعدکننده-ترین و مؤثرین ابزار صوتی-یعنی صدای انسانی را تولید کنیم.

تأتر هنری است جمعی و وابسته به کار گروهی، و بازیگران مردمانی هستند متکی به کار مشترک. کار بازیگری علیرغم تصور بسیاری اشخاص، بسیار پرزحمت و شاق است . آنان نمی-توانند مسئولیت خود را تفویض کنند، نمی¬توانند در جریان تمرین و اجرا مرتکب غیبت شوند و بدون همکاری نمی¬توانند کار کنند. مهمتر از همه اینکه نمی¬توانند از زیر بار تمرین های شخصی و مطالعه ی روزانه شانه خالی کنند.

بازیگران انسانهایی اجتماعی اند که باید با خودشان و نقش¬هایشان رابطه متقابل داشته باشند. بدن و صدا باید هماهنگ با یکدیگر حرکت کنند، همچون زمانی که بازیگر با دیگران حرکت و گفتگو می کند. این نکات پیشه بازیگر را هم جذاب می سازد و هم بسیار مشکل.

من خود به عنوان بازیگر و کارگردان، و تماشاگر، بسیار دیده ام که دانشجویان و مجریان کم تجربه و بعضاً پر تجربه به هنگام اجرای نقش، اجرای کلامی پیچیده که مستلزم طراحی و تربیت بیان است، هراس از نرساندن صدا در سالنی بزرگ، پرداخت خصایص شخصیت، الگوهای متفاوت کلامی، مسئله زمان-بندی و نیاز به انعطاف صدا، مشکلات عدیده¬ای پیش روی خود می یابند. در هرحال خواننده این سطور- بازیگر- در ارتباط با این مشکلات پیوسته با پرسش¬هایی مواجه است، و این رساله در پی آن است پاسخ¬هایی پیش رو قرار دهد تا هم دانش نظری او را پیرامون مسایل صدا و بیان صوتی بالا ببرد و هم مواد تمرین عملی برای وی تدارک ببیند . حتی بسیاری معلمین مجرب صدا و همچنین بازیگران توانای صحنه  به ما یاد آور می شوند که بازیگر باید نکاتی پیرامون آواز خو اندن بداند. زیرا آواز خواندن یکی از بهترین راههای تربیت صدا است. “خواندن”، حس درک زیر و بمی را تقویت می¬کند، توجه به ضرب آهنگ  را ملکه ذهن می سازد، آگاهی از ضرب را افزایش می دهد و موجب روانی و وضوح می¬گردد.

بازیگر باید بیاموزد و آنچنان عمل کند تا به روح تماشاگر دست یابد. کار بازیگر این است که خود را برانگیزد و سرزنده و هوشیار نگاهدارد، نه به خاطر خود بلکه به خاطر تماشاگر. سخن گفتن بخشی از تخیل است، و چنانچه بازیگر درکی از آنچه بر زبان می¬آورد نداشته باشد، یا اینکه در کجا سخن می گوید و با چه کسی، صرفنظر از اینکه درست یا نادرست صدا تولید می¬کند، سخن اش شنیده نخواهد شد.

نکته مهم دیگری که بازیگر باید به آن بیاندیشد این است که بکوشد تماشاگر را با آنچه می¬گوید درگیر سازد، نه اینکه او را متوجه فنون بیان نماید. فرق است میان به نمایش گذاشتن خلاقیت از راه به کارگیری مهارت، و عرضه مهارت و فن.

بالاتر اشاره کردم که صدا مانند سازی است که باید آنرا نواخت. بازیگر لازم است بتواند این ساز را هم تند و هم کند بنوازد، و در انجام این کار هم فنی باشد و هم با احساس، اما در اینکه کدامیک را بر دیگری مقدم بدارد جای بحث و مجادله نیست-فن وسیله ای است برای انتقال هرچه بهتر حقیقت احساس (یا محتوا)، و چنانچه بازیگر بر این گمان باشد که یکی از این دو در الویت است، به راه خطا رفته.

بازیگر لازم است ضمن فراگیری فن، شرایط فراخواندن احساس های گوناگون را به عنوان مشقی از مشق¬های بازیگری در درون خود ایجاد کند. یکی از اهداف این رساله این بوده است که ضمن تدارک مواد تمرین سازنده و کارآمد، آنها را به گونه ای طرح کند که هر دو مورد مزبور، یعنی فن و احساس برای خواننده قابل تجربه باشد. اگر خواننده بازیگر است، پس این رساله درباره اوست، درباره صدای اوست. تمرین های صدا و بیان که در این جا ارایه می شود از ساده تا پیچیده  مقدماتی تا پیشرفته را شامل خواهد شد که برخی از آنها را ضمن کار گروهی یافته ام که در جای خود به آنها اشاره خواهم کرد. شما به عنوان بازیگر به قدرت صدا نیاز دارید. اگر توانستید این نیاز را در خود احساس کنید,به وجوب تربیت صدای خود پی خواهید برد. من امیدوارم چنین شود، زیرا در این صورت امکان عظیمی را به حوزه بازیگری خود وارد می سازید و نتیجتاً توان اجرای تولیدی را که در آن شرکت می جویید بالا می برید. یادگیری این فن ویژه مشکل،اما در عین حال لذت بخش است. به جوهر هنر بازیگری بیاندیشید تا به معیارهای بازیگری خوب دست یابید و بتوانید بازیگری رایج در تولیدات صحنه ای و تصویری امروز را در کشورمان بررسی و نقد کنید .